W ciągu ostatnich kilkunastu lat można było zaobserwować bardzo szybki rozwój urbanistyczy polskich miast, zarówno tych większych, jak i małych miejscowości. Coraz częściej w miastach zamiast zieleni dominują centra handlowe, wielkopowierzchniowe parkingi i wysokie budynki biurowe. Warto zastanowić się nad wpływem tak szybkiej urbanizacji na jakość życia mieszkańców.

Wraz z rozwojem infrastruktury drogowej i kubaturowej w mieście rośnie poziom emisji spalin oraz hałas komunikacyjny. Często zdarza się, że hałas generowany przez ruch pojazdów znacząco przekracza granice tolerancji organizmu człowieka. Według raportu Europejskiej Agencji Środowiska „Środowisko Europy 2010 – Stan i Prognozy. Synteza” około 40% ludności mieszkającej w największych miastach w UE-27 może być narażone na średnie długookresowe poziomy hałasu drogowego przekraczające 55 decybeli (dB), a w nocy prawie 34 mln ludzi może być narażonych na długookresowe poziomy hałasu drogowego przekraczające 50 dB. Wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wskazują 40 dB jako nieprzekraczalny poziom w porze nocnej. Budowa wysokich, czasami nawet ponad 10-metrowych, ekranów akustycznych nie jest dobrym rozwiązaniem na terenach miejskich, zarówno ze względów architektonicznych, jak i finansowych.

Warto również pamiętać o odpowiednim zagospodarowaniu terenów zielonych w mieście. Dobrym przykładem mogą być miasta francuskie, z wysoką i niską zielenią na większości skrzyżowań oraz ciągów drogowych i pieszych, która – poza funkcją przyrodniczą i estetyczną – pochłania w pewnym stopniu dźwięki poruszających się pojazdów. Strategia rozwoju miast Unii Europejskiej dąży do zapewnienia jak najwyższego poziomu życia mieszkańców i wymaga na inwestorach stosowania odpowiednich rozwiązań w zakresie ochrony środowiska.

Jedną z form działań na rzecz ochrony środowiska przyrodniczego może być także maksymalne wykorzystanie surowców wtórnych. Dobrym przykładem w tym zakresie są Niemcy, gdzie dąży się do jak najmniejszego składowania wszelkiego rodzaju materiałów (np. po rozbiórkach dróg, budynków itp.). Niemcy za każdym razem starają się w taki sposób zagospodarować materiały budowlane, aby można było je wykorzystać przy kolejnych inwestycjach. W skali kraju takie podejście do ochrony środowiska jednocześnie pozwala na zmniejszenie kosztów budowy np. nowych dróg oraz minimalizuje pozyskiwanie nowych kruszyw w kopalniach. W Polsce recykling materiałowy staje się co raz powszechniejszy, lecz niestety wciąż daleko nam do niektórych krajów europejskich.