W 2014 r. Ministerstwo Infrastruktury przygotowało projekt nowego rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. W ramach procedury konsultacyjnej Ministerstwo Infrastruktury zwróciło się do organizacji zajmujących się drogownictwem o opinię w sprawie projektowanych zmian.
Podstawy prawne
Zgodnie z delegacją zawartą w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2012.1137 j.t.) minister właściwy do spraw transportu i minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając w szczególności konieczność dostosowania sygnałów drogowych do postanowień umów międzynarodowych, określił w drodze rozporządzenia znaki i sygnały obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania. W tym samym artykule znajduje się delegacja dla ministra właściwego do spraw transportu, który w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, uwzględniając konieczność zapewnienia czytelności i zrozumiałości znaków i sygnałów drogowych dla uczestników ruchu drogowego, określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a także warunki ich umieszczania na drogach.
Przyczyny zmian legislacyjnych
Przyczyną zmian legislacyjnych jest brak spójności pomiędzy przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach a zmianami, jakie zostały wprowadzone ustawą z dnia 1 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 92, poz. 530). Powyższa ustawa znowelizowała m.in. art. 2 pkt 5 i pkt 47 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, zmieniając definicję drogi dla rowerów oraz roweru i dodając nowe definicje: pasa ruchu dla rowerów, śluzy dla rowerów oraz wózka rowerowego.
Ponadto ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 92, poz. 884) zmieniła brzmienie art. 20 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i wprowadziła ograniczenie dopuszczalnej prędkości pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowywanym w godzinach 5.00–23.00 do 50 km/h (wcześniej obowiązujące warunki dopuszczały prędkość 60 km/h przez całą dobę). Pomimo zmian, jakie zaistniały w ustawie Prawo o ruchu drogowym, nie dokonano odpowiednich nowelizacji rozporządzenia Ministra Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych.
Potrzeba zmiany przepisów rozporządzenia z dnia 31 lipca 2002 r. wynika również z przepisów ustawy z 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 244, poz. 1454). Przepisy te wprowadziły zmianę brzmienia art. 2 pkt 43 ustawy Prawo o ruchu drogowym, usuwając z definicji taksówki pojęcie taksówki bagażowej. Tym samym od wejścia w życie postanowień ustawy z 16 września 2011 r. nie ma uzasadnienia stosowanie napisu „Bagażowe” na znaku D-19 „postój taksówek” i D-20 „koniec postoju taksówek”.
Przyczyną zmian legislacyjnych jest brak spójności pomiędzy przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach a zmianami, jakie zostały wprowadzone ustawą z dnia 1 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 92, poz. 530)
Projektodawcy zwrócili uwagę na brak spójności pomiędzy niektórymi przepisami z zakresu znaków i sygnałów drogowych zawartymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach oraz w rozporządzeniu Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Celowym działaniem będzie zatem uporządkowanie istniejących rozbieżności poprzez włączenie do rozporządzenia z dnia 31 lipca 2002 r. odpowiednich regulacji zawartych w przepisach technicznych rozporządzenia z dnia 3 lipca 2003 r.
Projektodawcy zwrócili uwagę na brak spójności pomiędzy niektórymi przepisami z zakresu znaków i sygnałów drogowych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach oraz w rozporządzeniu Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Celowe będzie zatem uporządkowanie istniejących rozbieżności
Istnieje również potrzeba wprowadzenia do przepisów zmian, które umożliwią objęcie uprawnionej osoby niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej kierującej pojazdem samochodowym oraz kierującego pojazdem przewożącego taką osobę zakazami wyrażonymi znakami: B-1, B-3, B-3a, B-4, B-10, B-35, B-37, B-38, B-39. Zmiana ta ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
