Budownictwo drogowe jest obszarem, w którym nadal wykorzystuje się bardzo duże ilości nieodnawialnych surowców naturalnych – pomimo prowadzonej polityki zrównoważonego rozwoju oraz próby wdrażania założeń pakietu gospodarki o obiegu zamkniętym (GOZ), wskazującego na wyraźną potrzebę wykorzystania surowców wtórnych.
Tymczasem z punktu widzenia racjonalnego gospodarowania odpadami, istotne jest, aby odpady, których właściwości pozwalają na wykorzystanie przemysłowe, nie zalegały na składowiskach1, 2, 3. Popioły z energetyki mają długą tradycję zagospodarowania w polskiej gospodarce, ich stosowanie w drogownictwie rozpoczęło się w latach 50., po zbudowaniu elektrowni spalających miał węglowy. Pierwsze normy branżowe opracowano w latach 60. i 70. ubiegłego stulecia. Ostatnia nowelizacja tych norm miała miejsce w latach 1997–98 oraz w roku 2013. Wieloletnie badania nad ich właściwościami i możliwościami stosowania sprawiły, że aktualnie są często materiałem pożądanym w budownictwie, a cały proces ich wykorzystania odbywa się na podstawie obowiązujących decyzji na przetwarzanie odpadów, popartych odpowiednimi normami. Co więcej, każde nowe badania nad możliwością wykorzystania popiołów w gospodarce uwzględniają ich zapisy, ponieważ spełnienie warunków w nich zawartych stanowi gwarancję możliwości ich dalszego bezproblemowego zagospodarowania.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
