Hałas komunikacyjny jest jednym z większych problemów występujących w zabudowie miejskiej. Z roku na rok na polskich drogach przybywa samochodów, w tym również pojazdów ciężarowych. W konsekwencji przekłada się to bezpośrednio na coraz większe natężenie hałasu drogowego. W wielu miastach już dawno przekroczone zostały maksymalne normy jego poziomu.
Duży postęp w budowie pojazdów, jaki nastąpił w drugiej połowie XX w., spowodował, że tradycyjne źródła hałasu, takie jak silnik, układ wydechowy, układ ssący i przekładnie, stały się znacznie cichsze i przy wyższych prędkościach przestały dominować w ogólnym hałasie pojazdów. Niestety, tak dużego postępu nie udało się uzyskać w zakresie hałasu opon samochodowych toczących się po nawierzchniach drogowych. Polepszono charakterystyki widmowe hałasu opon poprzez randomizację rzeźby bieżników, zoptymalizowano układ rowków, ale całkowity poziom mocy akustycznej emitowanej podczas toczenia w najlepszym razie zmniejszył się bardzo nieznacznie 1 . Problem hałasu w ostatnich kilkunastu latach wymusił na drogowcach poszukiwanie efektywnych i rozsądnych cenowo technologii. Największą skutecznością, bez względu na prędkość pojazdów, odznaczają się wysokie i mało estetyczne ekrany akustyczne. W zależności od budowy mogą one pochłaniać dźwięki lub tylko je odbijać w kierunku, gdzie zwiększony hałas będzie mniej uciążliwy dla ludzi i zwierząt. Nie zawsze jednak można budować ekrany akustyczne. Rozwiązanie to powinno raczej pozostać zarezerwowane dla ciągów zamiejskich i dróg wyższych klas technicznych (autostrady, drogi ekspresowe). W terenie miejskim warto poszukiwać technologii al- ternatywnych, które również w mniejszym lub większym stopniu pozwolą absorbować dźwięki od ruchu kołowego. Źródła hałasu komunikacyjnego Do najważniejszych przyczyn hałasu należy zaliczyć dźwięki związane z pracą układu napędowego silnika, które są priorytetowym źródłem hałasu przy prędkości jazdy poniżej 40-50 km/h (pojazdy osobowe) i poniżej 60-70 km/h (pojazdy ciężarowe). Drugim ważnym źródłem hałasu są zjawiska występujące na styku opony pojazdu z nawierzchnią, a dokładniej z makroteksturą górnej powierzchni jezdni. Tekstura jezdni ma duże znaczenie w hałaśliwości drogi przy prędkościach powyżej 50-60 km/h, a więc na ważniejszych ciągach miejskich, obwodnicach miast oraz na drogach zamiejskich o stosunkowo dużej rzeczywistej prędkości jazdy. Mikrotekstura kruszywa użytego do wykonania warstwy ścieralnej również wpływa na poziom hałasu, lecz w znacznie mniejszym stopniu niż makrotekstura. Z tego względu pod kątem parametrów akustycznych należy dobierać średnicę ziaren kruszywa, ale już sam rodzaj szkieletu mineralnego powinien być projektowany z uwagi na trwałość drogi (odporność kruszywa na rozdrabnianie, polerowanie, ścieranie itp.). Czynniki generujące hałas komunikacyjny są w dużym stopniu zależne od takich parametrów, jak prędkość jazdy, wykonywane manewry (przyspieszanie, hamowanie), rodzaj i stan nawierzchni drogi, w tym przede wszystkim stopień jej uszkodzenia (nierówności profilu, miejscowe ubytki, wyboje itd.), temperatura nawierzchni jezdni (przy wyższych temperaturach poziom hałasu jest mniejszy), rodzaj pojazdu, jego stan techniczny, w tym również rodzaj i stan opon.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
