Bardzo szybki rozwój i urbanizacja terenów zlokalizowanych wokół dużych aglomeracji wiąże się z koniecznością zapewnienia odpowiedniej infrastruktury drogowej. W artykule omówiono wybrane zagadnienia związane z doborem parametrów geometrycznych dla ulic w terenach zabudowanych i na obszarach, gdzie zabudowa mieszkaniowa dopiero się rozwija.
Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej w 2004 r. zapoczątkowało bardzo dynamiczny rozwój sektora budowlanego, w szczególności budownictwa drogowego. Co roku dysponujemy dużymi środkami na budowę nie tylko dróg o znaczeniu krajowym i międzynarodowym, lecz także nansami na budowę nowych i modernizację istniejących ulic miejskich i podmiejskich.
W ostatnich kilkunastu latach widoczny jest bardzo szybki rozwój i urbanizacja terenów zlokalizowanych wokół dużych aglomeracji. Stale rosnąca liczba budynków mieszkalnych – zarówno jedno-, jak i wielorodzinnych – wiąże się jednak również z koniecznością zapewnie- nia odpowiedniej infrastruktury drogowej. Czasami zdarza się, że drogi budowane są przez firmy deweloperskie wraz z budową obiektów mieszkaniowych, jednakże w większości przypadków budowa dróg to zadanie dla sektora samorządowego.
Podstawowym dokumentem określającym parametry dróg jest Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2 marca 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (ostatnia wersja rozporządzenia opublikowana 29 stycznia 2016 r. w formie obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa).
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
