Coraz częściej w konstrukcji maszyn drogowych stosuje się automatyczne układy centralnego smarowania, dzięki czemu można znacznie ograniczyć zużycie smaru w porównaniu ze smarowaniem ręcznym, zwiększyć dyspozycyjność maszyny ze względu na brak potrzeby unieruchamiania jej na czas przeprowadzania smarowania oraz brak możliwości pominięcia punktu smarnego przez obsługę. To z kolei pozwala istotnie zredukować ryzyko wystąpienia awarii i w ostatecznym rozrachunku generować duże oszczędności mimo kosztów poniesionych na rzecz instalacji układu centralnego smarowania.
Wprowadzenie
Istotą procesu smarowania jest doprowadzanie wymaganego środka smarnego, w określonej ilości, do zespołu tribologicznego. Ma to za zadanie ograniczyć tarcie elementów współpracujących oraz powstające w wyniku tarcia straty mocy, usuwać zanieczyszczenia dostające się do tych elementów, odprowadzać ciepło, a także tłumić drgania, zmniejszać powstające luzy – ogólnie zapewnić odpowiednie warunki pracy. Bardzo ważne jest, aby już na etapie konstruowania projektant uwzględnił, w jakich warunkach będzie pracować dany węzeł tarcia, i co za tym idzie – dobrał odpowiedni środek smarny. Należy również zaznaczyć, że smary określane są jako części konstrukcyjne maszyn [3, 4].
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
