Od nowoczesnych nawierzchni oczekuje się przede wszystkim funkcjonalności, efektywności w budowie i utrzymaniu, trwałości oraz bezpieczeństwa użytkowania. Istotny jest też wpływ na środowisko oraz możliwość recyklingu. Rozwijające się dynamicznie technologie asfaltowe mają ogromny potencjał i dają największe możliwości w zakresie budowy trwałych i komfortowych dróg. Dlatego ponad 90% inwestorów, budując drogi utwardzone w Europie i na świecie, wybiera technologie asfaltowe.
Nawierzchnie asfaltowe to wiodąca technologia budowy dróg, mająca w Europie ponad 150-letnią tradycję stosowania. Stanowią one w Polsce i na świecie znacznie ponad 90% utwardzonej sieci drogowej. W technologii asfaltowej można budować nie tylko drogi samochodowe, ale ciągi piesze i rowerowe, place oraz parkingi. Ten trwały materiał pozwala na uniwersalne i funkcjonalne projektowanie ciągów komunikacyjnych. Wśród nawierzchni asfaltowych istnieje duża różnorodność w zakresie ich grubości, rodzaju i ilości stosowanych warstw oraz materiałów. Jest to uzależnione od funkcji drogi, jej obciążenia ruchem i dostępności wyrobów budowlanych. Zasadniczo składają się one z jednej bądź kilku warstw asfaltowych, ułożonych na podbudowach o określonej nośności. W zależności od rodzaju podbudowy, nawierzchnie asfaltowe określane są jako konstrukcje podatne lub półsztywne. Mimo że lepiszcze asfaltowe stanowi w mieszance mineralno- asfaltowej zaledwie od 5 do 8% ich składu, to właśnie ono w głównej mierze decyduje o trwałości drogi, zapewniając jej zabezpieczenie przed działaniem wody i czynników klimatycznych, a także odporność na zmęczenie i deformacje wynikające z ciągłego ruchu pojazdów. Z nadzwyczajnych właściwości asfaltu zdawali sobie sprawę już starożytni Rzymianie, którzy uszczelniali nim baseny, zbiorniki wodne i akwedukty oraz Egipcjanie, którzy wykorzystywali asfalty naturalne do mumifikacji zwłok, czym zapewniali im długowieczność.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
