Ustalenie granic nieruchomości w trybie postępowania rozgraniczeniowego następuje wówczas, gdy granice nieruchomości nie zostały wcześniej ustalone, były ustalone, ale stały się sporne, lub nie ma dokumentów pozwalających na określenie pierwotnego położenia przesuniętych, uszkodzonych lub zniszczonych znaków granicznych. W praktyce zarządcy drogi często zachodzi konieczność rozgraniczenia drogi od sąsiadujących z nią działek.
Rozgraniczenie polega na urzędowym ustaleniu przebiegu granicy między sąsiadującymi nieruchomościami. Postępowanie rozgraniczeniowe wszczynane jest z urzędu lub na wniosek strony. W konsekwencji ustalając w postępowaniu rozgraniczeniowym granice nieruchomości, określa się, do jakiego miejsca w terenie sięga prawo własności przysługujące właścicielom gruntów sąsiednich. Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 lipca 2017 r. (sygn. akt II SA/Bd 161/17) w postępowaniu tym są realizowane przepisy prawa cywilnego dotyczące ochrony własności.
Ustawodawca, określając w art. 30 ust. 4 p.g.k., że postępowanie rozgraniczeniowe wymaga wydania postanowienia o jego wszczęciu – odmiennie niż w k.p.a., gdzie samo podanie wszczyna postępowanie administracyjne – tym samym nałożył na organ obowiązek przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, poprzedzającego wydanie postanowienia o wszczęciu postępowania rozgraniczeniowego. Obejmuje ono między innymi badanie, czy zachodzą do tego podstawy, a w szczególności, czy osobie składającej wniosek przysługuje przymiot strony w tym postępowaniu oraz czy postępowanie może się toczyć z uwagi na brak wcześniejszego ustalenia granic nieruchomości ostateczną decyzją organu administracji lub prawomocnym postanowieniem sądu.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
