Diagnostyka stanu nawierzchni (DSN), oprócz pomiaru charakterystycznych cech eksploatacyjnych i technicznych, takich jak: nośność, równość podłużna i poprzeczna czy właściwości przeciwpoślizgowe, obejmuje również rozpoznanie istniejącego układu warstw konstrukcji nawierzchni. W ramach badań rozpoznawczych można pozyskać informacje dotyczące m.in. grubości warstw nawierzchni, układu warstw na poszczególnych odcinkach, ich stanu technicznego czy przybliżonej wysokości poziomu zwierciadła wód gruntowych. Do przeprowadzenia takiej identyfikacji mogą posłużyć klasyczne metody inwazyjne, tj. nawiercenie otworów badawczych, lub bardziej nowoczesne metody nieniszczące, wykorzystujące technologię georadarową.
W JAKIM CELU DOKONUJE SIĘ WERYFIKACJI UKŁADU WARSTW KONSTRUKCJI NAWIERZCHNI?
Diagnostyka stanu nawierzchni, definiując ją w sposób uproszczony, to wszystkie działania podejmowane przez zarządcę drogi ukierunkowane na pozyskanie danych pomiarowych o wybranych cechach eksploatacyjnych nawierzchni, interpretacja uzyskanych wyników oraz podjęcie niezbędnych działań mających na celu utrzymanie majątku drogowego w jak najlepszej kondycji przy jak najniższych kosztach. W ramach przedsięwzięć diagnostycznych nie zawsze jednak pozyskuje się wyłącznie dane pozwalające na ocenę podstawowych cech eksploatacyjnych (m.in. nośność, równość, stan powierzchni).
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.